D’r Schmied von Schreaza

D’r Schmied von Schreaza

D’r Schmied von Schreaza ischt a Ma,
im Saufa ka dem koiner na.
Dia Räusch, Ihr Leut, s ischt kaum zum saga,
dia ka fei blos a Schmied vertraga;
denn dutzatmol isch do passiert,
dass man hat hoim im Karra geführt,
und öfters no seim Weib zum Zora,
hot er da Hut und Stock verloara.
Drum hot sei Urschel immer gmoint,
s wär guat, dr Schmied blieb au derhoimt.
Ja, oft goht er in Städtle nei,
kehrt jedemol beim Hirschwirt ei
und sitzt do z nachts no hinterm Tisch
bis zwölfa und oft später isch.

J ka da Ma no hocka seha,
i bin oft selber bei ihm gwea.
An langa Bart, a grossa Platt,
wias weit und breit ko zwoter hat,
a Nas im Gsicht ganz fuirig reat
mit am Knitzl druf wia a Laible Broat,
und unta dra zwoi schwarze Dupfa
von dem verfluchta wüaschta Schnupfa.
Sonst isch dr Ma ganz prächtig gwäa
Ma hot n überall gera gsea;
Am liebsta d Wirt; denn dia hent gfunda,
sei oiner von de beste Konda.

So sitzt r au a mol beim Bier
und sauft, as hot oim gruselt schier
doch älles hot a mol a End
sogar am Schmied sei Sauftalent. 
Vor Rausch brengt er koi Wort me raus,
drum stod r auf und duckt  se naus.
Daus ischr wohl, doch liabe Leut
Mit dem Rausch kommt der Ma net weit.
Und richteg, koi Minut stohts a,
do fliagt r scho aufs Pflaster na. 
Koi Fluacha hilft, koi Lamentiera,
er bleibt auf älle Viera liega.

Drauf findat n drei junge Mand
dia au so spät durchs Gässle gand;
dia saget glei, des geit en Spass
s isch mäulestill grad auf dr gass
und schschloifat no den guata Ma
vors Kapuzinerkloaster na.
Scho wellats n liega lossa
do guckt no oiner vo de Mand
im Klosterhof so umanand
und sieht do grad zumguata Glück
n Haufa Kutta am a Strick.
Dia hengt mr do z nacht öfters naus
no hupft des Zuig, des hupfig raus.

Dr Schmied, so hoissts jetzt, losst uich sea
der gäb n scöna Bruder na.
Jetzt dent nur gschwind a Kutt do rom
Dia henket mr dem Kerla rom.
Und richtig s goht ganz schöa
Der Schmied der hot koi Zoicha gea
No loint man stät an d Haustür na
und ziaht a paar mol s Glöckle a.

Glei macht ma auf, der Schmied fällt nei
dr Pförtner ziaht da Kerl voll rei.
Und fangt au glei zum Schempfa a,
„Du bischt dr rechta Ordensma,
jetzt machst du uns äll die fürchtig Schand
und saufscht do z nachts no omanand.
Wart Mändla, wart du nor bis morga,
dr Quardian wurds dir scho bsorga.“

Drei Brüder die sind unterdessa
no wach in ihre Zella gsessa
und guckat, was jetzt draussa geit
und sehat wia oiner im Graba leit.
Ma hebt an auf, ma guckt en a,
ma kennt en net den fremda Ma.
Hm … frogat äll, woher, wonaus,
aus welchem Kloster bischt denn raus?
Es nutzt koi Frog, denn net ums Leba,
hätt unser Schmied a Antwort geba.
An Kopper so n rechta feschta,
den geit r unscheniert zum Besta.

Nor nauf hoissts jetzt und nei in d Zell,
bis morga wird die Sau scho hell.
An solcha Rausch, secht älles zemma
do muss se ja’s ganz Kloster schäma.
Jetzt mir hent au scho Räusch ghet all
doch noa nia ischt uns a sotter Fall
jemols passiert in unserem Leba.
Doch Stiaga nauf gehtz jetzt zu viert
dr Schmied der hot koi Gliedle grührt. 
Blos hinta isch a kloi wenig brocha
ma hot des Deng mit Schrecka grocha.

Dr Pförtner moint „jetzt hent mr Zeit,
bevors no mea zum riacha geit.
Drum wurd auf nui fescht glupft und gschoba
jetzt, Gott sei Dank, jetzt ischt r droba.

Am Morga glei, es isch kaum hell,
kommt scho der Quardian en d Zell
mit 5 – 6 Brüder hinta drei
dia steckat d Nas in d Kutta nei;
denn do hots gschtonka, no guat Nacht
was hot der Schmied für Gschichta gmacht.

A Pris nemmt vor der Quardian,
dann sieht er die Bescherung an.
Dr Bssuch liegt samt dr Kutt em Bett
ma sieht er hoten Affa ghet.
Ringsum isch alles ganz verspiega
und Kopfat in der Batsche liega;
der nui Botschamber von Porzla,
der leit in Scherba neba dra.
A blütweiss Leituach, s tut oim weah,
a ganze Landkart kannst drauf sea.
Und s Gsicht vom Schmied, ihr liebe Leut,
ma moint net, dass sott Menscha geit.
Diea Nas die isch wie roat lackiert,
mit Schnupftabak net schlecht verschmiert,
und erst dr Bart, do nuss ma lacha,
wia der vertrialat isch und verbacha
und mitta doba uf dr Platt
dr Schmied zwoi groasse Dupfa hatt.

Es leit dr Schmied no ganz em Schlof,
„Gang Ursche, gang, s pressiert net so
mei Arbet zweng i heut scho no.
Ja Ursche bleib no au no lea
Wirscht ohne Liacht ja doch nex sea“
„Was Ursche, schreit der Quardian,
du bischt dr rechte Ordensmann
Ja bischt denn du vom Teufel bsessa
Und hoscht dein Hergott ganz vergessa?
O betet doch ihr Leut und Kinder
Für den von Gott verlassne Sünder
Und dia Brüader all en ihre Nöta,
dia fanget s heula a und s beta.
Und nomol stosst man nei im Rucka,
jetzt endle tut er um se gucka,
und beas verschrocka isch dr Schmied,
wia er dia Kapuziner sieht.
No guckt er selber na
Sieht d Kutt und ka koi Wort net sa,
do fangt dr Quardian wieder a,
Ja sag uns doch mei liaber Ma,
wer bischt du denn, wo kommst du her?
Ja, moit dr Schmied und kratzt am Ohr,
mir kommt dia Gschicht ganz narrat vor.
I bin doch net ins Kloster nei
Und ka koi Kapuziner sei,
denn wisset Herr, i wills uich sa
der Schmied von Schreaza bin i ja.“

Was, schreit jetzt der Quardian
Und sieht da Schmied voll Schrecka an,
jetzt Kerl du hosch scho prächtig troffa,
jetzt hoscht du dein Verstand versoffa.
Der Schmied von Schreza willscht du sei,
wia kommst no in dia Kutta nei?

Ja Herr, des ka i selber net sa
I guck ja ällweil amer na,
und weiß jetzt bald net, wia mers gschieht
am End ben i doch net dr Schmied.
Denn kehr i en dui Kutt do rei,
no ka i doch der Schmied net sei.
Jetzt wissat was ihr liabe Leut,
auf Schreza naus, do isch net weit,
jetzt, send so guat, und schickat naus,
und isch dr Schmied von Schreze z Haus,
no ben r net, no hent r s troffa,
na hann i mein Verstand versoffa,
doch wird der Schmied am Ort net gfonda,
no sitzt r jetzt bei euch do honta.

Auf Schreza lauft a Bruder glei, und
fogt z erst wo dis Schmitta sei.
A Büable tuat en na vors Haus,
grad guckt sei Weib zum Fenster raus.
„Wo isch der Moaster? schreit er nei.
O Herr saits Weib, wo wurd der sei,
der fehlt scho wieder seit heut Nacht,

Dr Bruader, der kappiert im Schnapp,
ins Städtle nei gohts jetzt im Trapp.
Und noch r a Predigt, noch ra langa,
do losset s unsern Schmied jetzt ganga.
Ganz zammadätscht und niedergschlaga
Ka er mit  Müh „Bhüt Gott“ no saga.
Beim Hoimweg hot er emmer gschnupft,
und mit dr Dos ans Hira dupft,
doch om koi Welt ka ers verrota
wia er ischt nei ins Kloster grota
und zu sich selber secht der Ma:
„jetzt fangt a anders Leba a
des Hergotts Gsuff do omanand
des nemmt der z letzt no da verstand,
ja Hirschwirt sauf die Bier no sell
no rappelst du und i bleib hell.“

Doch Leut der Mensch hot schnell vergessa
er wird vom alta Laster bsessa
doch vor wia noch gibt’s halt en Affa
hot unser Schmied im Städtle tzschaffa.
Blos ois hot er seit selbger Nacht,
am Kloster wird a Umweg gmacht.

Abschrift der Version aus dem Nachlass von Anna Däubler